Jalouse

Elke poging om "gewoon op een bericht te antwoorden" eindigt in een ramp. Zeker als het bericht van je ex komt. Het begon allemaal onschuldig met een "hoe gaat het", maar eindigde in een zee van eigen gevoelens, trots en een paar twijfelachtige beslissingen. Waar het beter was om te zwijgen, kwam de egocentrische innerlijke regisseur in actie, en nu is de scène een totale chaos, maar met een uitstekende soundtrack. Een dans op de grens van schaamte en verlangen, waar elke beat klinkt als "waarom weer" en elk refrein als een poging om jezelf ervan te overtuigen dat alles onder controle is. Eigenlijk natuurlijk niet. Gewoon weer iemand die trots verwarde met liefde en zich vol overgave stortte in diezelfde "shit", maar dan met een beat die beter klinkt dan welke verontschuldiging dan ook.