Sintetico

Liefde is als een chemisch experiment dat niet volgens de instructies is verlopen. Er knettert iets, er smelt iets, en op de bodem van de kolf bezinkt pijn. In dit geluid zit veel elektriciteit: alsof iemand besloot de hartslag te vervangen door het ritme van een synthesizer en te testen of het hart kunstmatige ademhaling van bas en melancholie kan weerstaan. Elke regel ademt oververhitting, met gevoelens die te levendig zijn om te verbergen en te destructief om trots op te zijn. Tussen licht en duisternis is er geen keuze, maar een kortsluiting. Liefde redt hier niet, maar doorbreekt grenzen, en toch is het onmogelijk om los te komen: het is bitter, maar zonder wordt het helemaal smakeloos.