Oppio

Wanneer het lawaai van de wereld te luid wordt, helpt het om de soundtrack aan te zetten, waar zelfvertrouwen ruikt naar dure eau de cologne en in de bas klinkt. In dit ritme is er geen twijfel, alleen een gelijkmatige beat en de tred van iemand die alles al heeft begrepen over de schijnheiligheid om hem heen. De wereld wil antwoorden, maar die worden hier niet gegeven: er is alleen rust, geld en een lichte smaak van rook die in de keel kriebelt. Tussen de regels door glinstert een glimlach, alsof al die praatjes over wie wat waard is, allang vervelend zijn. Het belangrijkste is dat de jas perfect zit, de stappen in de maat van de muziek klinken en het helemaal stil is in mijn hoofd. Terwijl anderen merken en likes meten, zet iemand gewoon de kraag omhoog en loopt verder, alsof de nacht alleen aan hem toebehoort.