M' Manc (con Geolier & Sfera Ebbasta)

Liefde is als een telefoontje dat niemand wil wegdrukken. Hoewel het gesprek vastzit tussen "basta" en "ik mis je", grijpen de vingers toch naar de telefoon, alsof niet alleen de lijn, maar ook het hart ervan afhankelijk is. Woorden raken verstrikt in de ademhaling, en zelfs woede klinkt zacht, als ze wordt uitgesproken in een halfslaperig "brr-brr" onder de ochtend. In deze achtergrond van weemoed en sigarettenrook zit een vreemde troost: dat betekent dat de gevoelens nog leven, als het nog steeds pijn doet. Elk akkoord is een herinnering dat je luid kunt missen, met autotune en wrok, maar dat het toch echt is.