Pilote

De benzinegeur van de nacht, de ramen half open, de stad als een filmrol waar elke scène overgaat in neon. Hier gaat het niet om gevoelens, maar om inertie. Wanneer de motor luider brult dan gedachten en stilte te duur is. Alles lijkt onder controle, maar vanbinnen heerst een eeuwige "missiemodus": verdienen, op tijd zijn, niet opvallen, niet verliefd worden. Hij lacht, maar zijn ogen lachen niet - hij is er gewoon aan gewend dat zelfs liefde wordt afgemeten aan de koers van de euro. Het meisje naast me is mooi, glanzend als een tijdschriftomslag, maar weet ook de waarde van nachten zonder slaap en gesprekken waarin woorden biljetten vervangen. De beat rolt soepel als wielen over asfalt na de regen, en ergens in dat geruis is er een vreemde kalmte. Zo'n gevoel dat je krijgt als je al lang niet meer op zoek bent naar rust.