Polvere

Wanneer liefde in as verandert, ruikt de lucht er nog steeds naar. Inademen en alsof je weer samen bent, hoewel je weet: dat is al lang niet meer zo. In deze soundtrack voor gebroken ochtenden en lange avonden klopt een hart dat koppig doet alsof het van steen is. Woorden snijden zacht, als een koud mes, doden niet, maar laten een spoor achter. De muziek glijdt als het ware over de dunne lijn tussen "ik wil vergeten" en "ik kan het niet loslaten". Elke regel is als een bericht dat nooit is verzonden: het bleef hangen in de lucht, waar nog steeds onuitgesproken woorden en oude sigarettenwolken zweven. En ook al is er alleen stof van over, de omtrek van wat ooit een huis was, is nog steeds zichtbaar.