Dis-moi je t'aime

Binnen is het een bouwplaats van de eeuw, buiten is het perfecte make-up. Alles lijkt te glanzen, maar onder de highlighter zit stof en beton. Hier is liefde met autotune, zelfvertrouwen op stand-by en een dans tussen ‘wees sterk’ en ‘waarom schrijft hij niet’. De stem klinkt als een glas in een bar in Manhattan, maar in elke ‘la-la-la’ zit een zenuw, alsof je jezelf eeuwig belooft om vanaf maandag helemaal opnieuw te beginnen, maar het is al woensdag en je hakken kleven aan het asfalt. Een beetje verdriet, een beetje brutaliteit - en een hele wereld waarin zelfs een liefdesverklaring klinkt als de soundtrack van een reclamepauze tussen ‘ik ben oké’ en ‘eigenlijk niet’.