Flying Blue

In deze regels is er een constante botsing tussen twee werelden: betonnen wijken en vliegtuigraampjes. Beneden - het lawaai van de straten, de schittering van de lantaarns en verhalen die zelden goed aflopen. Boven zijn er wolken, business class en bonusmijlen, die een symbool worden van een uitgerukte ruimte waar je diep kunt ademhalen.

Het klinkt alsof het feest in je hoofd doorgaat, zelfs als het eromheen te serieus is. “Everyday c'est very good” klinkt als een motto: laat de problemen maar blijven, laat de jaloerse mensen maar rondhangen, maar de mijlenteller draait, het leven gaat door en alleen al de gedachte aan vliegen wordt een vorm van vrijheid. Hier gaat het niet om luxe om te pronken, maar om het vermogen om zelfs chaos om te zetten in vakantie.