Yakuza

De liefde in dit nummer ruikt niet naar rozen, maar naar ozon voor een onweer: scherp, een beetje gevaarlijk en tot in de kleinste details bekend. Wanneer het hart klopt op het ritme van chaos en het verstand zich stil terugtrekt, omdat "nog één dans en het misschien lichter wordt". Twee mensen die het al lang niet meer schelen wat anderen zeggen. Te laat, te vroeg, te perfect om legaal te zijn. De stad flikkert in neonlicht, alsof ze ook probeert haar fouten onder de schijn te verbergen. En als je dan toch verdrinkt, laat het dan mooi zijn in de ogen van anderen, in het geluid van beats, in de ochtend die je weer samen zult moeten begroeten. Liefde is koud, maar dat is juist wat opwindt: het voelt een beetje pijnlijk als marionetten op je polsen, maar het is eerlijk.