Margarita (con Marracash)

De telefoon gaat om drie uur 's nachts, en de lucht voelt plakkerig aan van onuitgesproken dingen. De woorden glijden over het scherm als vingers over het glas van een margarita. Alles ziet er gemakkelijk uit: een bloem in de vingers, muziek, gelach, maar in die lichtheid schuilt een breuk die al lang aan de gang is. Het lijkt erop dat de liefde even een frisse neus ging halen en ergens verdwaald is tussen de dansvloer en Siri. Hij filosofeert over monogamie, zij glimlacht en neemt een slok. Iemand heeft duidelijk gewonnen in dit spel, maar is er waarschijnlijk niet gelukkig van geworden. De wereld schittert alsof alles onder controle is, hoewel onder de huid een hitte kookt die zelfs graniet niet kan afkoelen. En terwijl de ene het bed omarmt in plaats van een lichaam, doet de andere alsof hij gewoon vergeten is de telefoon op te nemen.