Scale (con Luchè)

Liefde die niet dood is, is gewoon moe om te vechten. De woorden blijven ergens steken tussen 'sorry' en 'vaarwel', en de stappen op de trap klinken luider dan welke ruzie dan ook. Het lijkt alsof alles al gezegd is, maar het hart zoekt nog steeds rechtvaardiging, alsof het einde herschreven kan worden als je maar lang genoeg in de ogen kijkt. In de lucht hangt bitterheid en tederheid in gelijke mate. Twee zielen die lijken op onontplofte bommen: uiterlijk kalm, maar elke ademhaling is een trilling van herinneringen. Niemand is een schurk, er is gewoon te veel pijn om te blijven. En toch leeft ergens diep van binnen het verlangen dat het in een volgend leven niet zo pijnlijk zal zijn.