Run

De snelheid ruikt naar kruit en warm asfalt: nieuws vliegt sneller voorbij dan motoren zonder kentekenplaten, ambities flikkeren als een etalage met raketten bij Bezos. In de radiostoringen klinken vreemde namen, achter hen liggen degenen die ze moesten achterlaten, voor hen ligt een stad die zich opent met een "vriendelijk woord" en sluit met een sirene. Het hart werkt in stappen, maar de staatsprojector droomt er nog steeds van om op de "uit"-knop te drukken. Binnenin knarst het metaal en hangen gebedssnoeren, buiten is er een natte adelaar op een hoodie en een stortbui onder de capuchon. Dit is muziek over degenen die de buit naar het dorp dragen en tegelijkertijd een kaart zoeken om niet van de route af te wijken. De beat is als een slagboom die op het laatste moment omhoog gaat: net niet, maar toch is de doorgang vrij. Een beetje bitter, een beetje brutaal - en luid genoeg om niet verloren te gaan.