PARISIENNE

Het ruikt naar een Parijse nacht - nat asfalt, parfum met vanilletonen en een lichte vermoeidheid van het feit dat het weer "te mooi is om gewoon een avond te zijn". Ze steekt de straat over bij groen, zonder om zich heen te kijken. Niet omdat ze brutaal is – ze weet gewoon dat de stad haar toch wel zal toegeven. Alles draait hier om die blik, een beetje lui, een beetje spottend. Bij sommigen staat ze in de favorieten, bij anderen in de gedachten, maar ze behoort niemand toe. Het ritme van het nummer heeft dat typische Parijse nonchalante: een beetje chic, een beetje drama, en precies genoeg autotune om de waarheid te verbergen onder een glanzende verpakking. Een Parijse is hier niet over geografie, maar over een gemoedstoestand. Koude prosecco in plaats van plannen, koplampen in plaats van sterren, en het vertrouwen dat als deze nacht dan toch gebeurt, het wel het belangrijkste evenement van de week moet zijn.