TERAZ ALBO NIGDY

Het lijkt alsof zijn hartslag opzettelijk verhoogd is: onder zijn huid schuilt een ijzeren vastberadenheid, op zijn lippen een bijtende glimlach en in zijn zak een denkbeeldige Rolex. Het verhaal lijkt op het dagboek van een straatvechter, waarin elke streep een spoor is van valpartijen en klappen, en elke grap over rijkdom en kettingen klinkt als een schild en lijkt op een gebed. De zang doorbreekt de stilte, alsof hij oude wrok in de wind verspreidt, en in dit lawaai is een ijzeren geloof te bespeuren: sta op, zolang je nog ademt, en reik niet naar andermans applaus.

Er zit een warme ondertoon van zelfspot in deze raspende stem: luide woorden over gangsterbendes en grote overwinningen gaan hand in hand met een eerlijke erkenning van zijn afkomst “van onderaan”. De vechtlustige glans van de ketting en het roofzuchtige geblaf rondom zijn niet alleen een bedreiging, maar ook een masker waaronder vermoeide, maar hardnekkige moed schuilgaat. De muziek inspireert: het is tijd om te stoppen met wachten op genade - het is tijd om je tanden te laten zien, maar vergeet niet om naar jezelf te glimlachen in de spiegel.