BEDOESIARA

Het hart van het liedje is het opstaan in de ochtend en de pijnlijke trots op elke inspanning: de opgewektheid na de sportschool in het gezelschap van pijnlijke spieren, de wekker om zeven uur, het plan om ‘geld te verdienen en dat vervolgens uit te geven aan schoenen en een tas’. Hier draait alles om de kleine rituelen van het volwassen leven - een serie met een dekentje en een kebab als tijdelijke zwakte, manicure en crèmes als een kleine persoonlijke ceremonie, en het besef dat je je lichaam kunt kneden en niet hoeft te luisteren naar de stem van idealen. Deze stemming is warm, soms spottend, altijd eerlijk: je wilt en bent bereid om te werken, maar soms mag je jezelf toestaan om klein te zijn.

De tweede laag is een lichte strijdbare boodschap: verdraag geen gebrek aan respect, vergeef geen verraad en wacht niet op een redder. Zusterlijkheid, moeder-lerares en een eigen plan om de wereld te veroveren - het is allemaal dichtbij, als een handleiding in je zak. Haar houding ten opzichte van advies van buitenaf is een glimlach en een omschakeling: “help jezelf”, en in reactie op veroordeling een sarcastisch gebaar met haar hand. Het resultaat is een hymne aan onafhankelijkheid in dagelijkse details: hard werken, manicure, een kop koffie en het vertrouwen dat alles op zijn beloop zal gaan.