FAŁSZYWI PROROCY

De wereld waarin ‘onze jongens’ opgroeiden, rook naar sigaretten, goedkoop bier en de illusie van macht. Toen leek het alsof de kelder en de waterkolom het centrum van het universum waren, en heldendom werd afgemeten aan het aantal littekens en schulden. Maar de tijd verstrijkt en plotseling besef je: er is geen ‘straat’ in deze poespas, alleen duisternis en zinloos ronddraaien in de modder.

Nu is alles anders - niet omdat het ‘witter’ of beter is geworden, maar omdat de vermoeidheid van het dieptepunt helderheid geeft. Ooit wilde ik ‘die vent met de Rolex’ zijn, nu is het genoeg om gewoon te leven, met handen die niet trillen van goedkope drugs en met ogen waarin geen boosheid meer zit.

In deze klank zit een ontnuchtering na een langdurige waanzin, waarbij elke regel een klap is voor mijn oude zelf. Bitter, eerlijk, maar in zekere zin bevrijdend.