DANS LE DOS

Dicht als de nacht aan de rand van de stad, rolt het ritme door de aderen - roofzuchtig, zelfverzekerd, als een motor die nooit afkoelt. Het gaat hier niet om gevoelens, maar om beweging, om de hitte van de straat en de opwinding van de winnaar, die niet feestviert - maar gewoon nog vier miljoen verdient, terwijl anderen de eerste tellen. De woorden spatten vonken, de motor brult, de muziek is als rook van rubber - scherp, zoet, echt. En ergens tussen staal en beat glijdt een glimlach voorbij: ja, het leven is oorlog, maar heeft iemand gezegd dat je niet mag dansen onder geweerschoten?