4h44

In deze regels voel je vermoeidheid, vermengd met tederheid. Hier zijn de eeuwige vertragingen in de trappenhuizen, de slapeloze nachten en de gedachten dat het misschien tijd is om even pauze te nemen - hoewel het hart toch steeds weer terugkeert naar hetzelfde gezicht. Geld flitst voorbij als achtergrond, maar het belangrijkste motief zijn niet de bankbiljetten, maar de poging om een band in stand te houden die op instorten staat, maar nog steeds aan een zijden draadje hangt.

Het klinkt als een onverbloemde bekentenis: “als je wilt, wacht dan niet”, maar tussen de regels door hoor je dat ze toch zullen wachten. De tegenstelling tussen “druk bezig” en “ik denk elke nacht aan je” verandert de tekst in een dialoog met zichzelf. En in deze vreemde combinatie van straatkou en bijna huiselijke warmte ontstaat muziek waarin liefde net zo luid klinkt als de beat.