VICTORIA

Soms verandert het leven in een lange vlucht - achter het raam wolken, in het hoofd een wirwar van herinneringen en in het hart turbulentie. Alles lijkt rustig, maar van binnen knaagt het toch - van weemoed, van onuitgesprokenheid, van angst om wakker te worden en te beseffen dat alles wat echt is ergens op de vorige luchthaven is achtergebleven.

Het lied klinkt als een gesprek met jezelf om vier uur 's ochtends, wanneer slapen onmogelijk is. Het bevat een beetje bekentenis, een beetje tederheid en iets meer pijn dan je zou willen toegeven. Maar tussen de regels door komt het belangrijkste naar voren: zelfs in een vreemde stad, zelfs met een vreemd accent, kun je toch jezelf vinden - simpelweg omdat iemand je ooit heeft geholpen te geloven dat dat zin heeft.