Untitled (How Does It Feel)

De lucht beweegt langzaam, alsof de kamer mee ademt met het ritme. Het licht is gedempt, de tijd verstrijkt seconde voor seconde en zelfs het hart lijkt een baslijn te zijn. Er is geen haast - alleen een drang, intens en zelfverzekerd, als een blik waarvan je je ogen niet wilt afwenden.

De muziek omhult je als zijde en alles verandert in een aanraking - niet van het lichaam, maar van de zenuwen. De woorden vloeien zachtjes, als een belofte die niemand hardop uitspreekt, maar die beiden begrijpen. Dit is het moment waarop de wereld zich tot tweeën verkleint en de enige vraag die zin heeft, is: “Hoe voelt dat?”