JAGIEŁŁO

Wanneer geld een familietrekje krijgt, wordt het leven een soort familiebijeenkomst op een bankrekening. Iedereen, van de voorvader met de kroon tot de moderne afstammeling in Gucci, is verenigd door één heilig gevoel: respect voor contant geld. Het geritsel van bankbiljetten is hier niet zomaar een geluid, maar bijna een slaapliedje, en de portemonnee is als een familiealbum, waar in plaats van oude foto's portretten van grootvader Yagailo staan.

In deze wereld gaat het niet om moraal, maar om memes op bankbiljetten en de belastingdienst, die vaker belt dan vrienden. Alles is luid, brutaal en met een knipoog - alsof de geschiedenis zelf heeft besloten om in een rapgroep te stappen en coupletten te lezen over erfgoed, swag en dromen, die ooit begonnen in een garage en met een microfoon van iemand anders. En ook al ruikt alle pathos een beetje naar zelfspot, in elke regel hoor je één ding: een trots, hol ‘pow’, wanneer het familiegoud weer aan de horizon verschijnt.