BRUCE

Wanneer de lucht zo dik wordt als stroop en je gedachten plotseling besluiten om vakantie te nemen, begint dit. De wereld is een beetje wazig aan de randen, als een foto van een oude telefoon, maar van binnen is alles kristalhelder: je hoeft je niet te haasten, je hoeft niets te bewijzen, je hoeft niet de held van de dag te zijn. Het is genoeg om gewoon te ademen (als je je longen nog voelt) en te lachen om hoe grappig het woord “Bruce” klinkt na de derde herhaling.

In deze toestand zijn zelfs de politieagenten achter de deur geen vijanden, maar personages uit een sitcom die pech hebben gehad met hun rol. De keuken verandert in een alchemistenlaboratorium, vrienden in marmeren beelden en de werkelijkheid in een tekenfilm met een soundtrack van hoesten en beats. Alle serieuze gesprekken worden uitgesteld tot morgen, of misschien zelfs tot overmorgen. Vandaag is het genoeg om gewoon te zijn: traag, rokerig, tevreden.