NINJA

Zwart als een nacht zonder lantaarns, beweegt hij zich stil voort - als de soundtrack van een innerlijke oorlog. In de ene hand houdt hij de code van de samoerai vast, in de andere een glas whisky, dat al lang geleden de plaats van de biecht heeft ingenomen. Hier ruiken eer en loyaliteit niet naar boeken, maar naar bloed en dure spijkerbroeken. Tussen “Aishiteru” en “kurwa mać” schuilt ergens een vreemde tederheid: zo sterk dat zelfs een shuriken die niet kan doorboren. Alles om je heen doet denken aan een spel: skins, missies, vijanden. Alleen is er maar één level: overleven met je gezicht, zonder jezelf te verliezen onder een laag stijl zo zwart als olie.