Δ. Dieu ne ment jamais

Een wereld waarin het licht te fel lijkt en de duisternis bijna gezellig. Hier gaat muziek niet over roem, maar over overleven: noten vervangen biecht, en rijmen vervangen therapie wanneer een psycholoog niet meer kan helpen. Elke couplet is als een zucht na langdurige pijn - ruw, direct, eerlijk. Er zit vermoeidheid in van mensen bij wie woorden altijd luider zijn dan daden, en geloof is het enige dat je niet kunt kopen. Alles is glad, dubbelzinnig, zoals het leven tussen hemel en kelder: een beetje heilig, een beetje duivels, maar echt levend.