KAT (feat. La Rvfleuze)

Een drukke stad in je zak - munten worden geteld als herinneringen, straten flikkeren met pixels van andermans successen. Hier draait alles om cijfers: sommigen tellen grammen, anderen tellen treden op de trap, en dat levert vreemde rekensommen op - weinig dagen op school, veel nachten op straat, en uiteindelijk een sterrenrol zonder casting. De stem klinkt alsof hij onderweg is opgenomen: schor, zelfverzekerd, met een onverschillige glimlach - alsof ze tussen twee verkeerslichten vertellen over hun overwinningen en nederlagen. In plaats van pathos - korte opmerkingen over het feit dat hij is ontsnapt, dat hij nu aan de andere kant van de muur is, dat het horloge om zijn pols niet alleen duur moet zijn, maar ook een teken van betrokkenheid.

Het tweede gevoel is de warmte van gevaar: gelach door een gat in de etalage, herinneringen die moeilijk te verwijderen zijn, en lege plekken vol met ijzer en benzine. De ironie is dat elk hard geluid zowel een stap naar de top is als een zaadje van onrust, en dat de meest levendige beelden bewaard blijven, simpelweg omdat er niets anders meer over is om te bewaren. Na alles blijft er geen pathos over, maar een nasmaak: alsof je wakker wordt en beseft dat de beste foto's op je telefoon zijn blijven staan en dat je ervan kunt genieten zonder te proberen de uitkomst te veranderen.