Gil

Het is als een neonverlicht bekentenis dat eerlijk leven moeilijker is dan er correct uitzien. Hier zijn de lessen van ouders en de straat, die ons hebben geleerd om ijzersterk te zijn, en verraad, waarna het hart leert om niet te vragen “laten we het later bespreken”, maar om alles met vuur te laten gaan. Maar onder de laag van boosheid en wrok komt een hardnekkig verlangen naar boven: liefhebben om de ziel te zien, niet de ogen, vertrouwen zelfs als er een mes achter je rug kan zitten. Het nummer speelt met contrasten: tussen kwetsbaarheid en pantser, tussen straatwijsheid en een bijna kinderlijke geloof dat vreugde toch sterker is dan verraad.