Shinunoga E-Wa

Liefde klinkt hier als een absoluut begrip dat geen compromissen duldt. Noch een driegangenmenu, noch de glans van andermans glimlach doen ertoe als die ene persoon naast je is. In elke regel klinkt onvoorwaardelijkheid door: beter het einde van de wereld dan scheiding, beter de dood dan een leven zonder ‘ons’. En toch is er geen sprake van melodramatiek, alleen brutale eerlijkheid, gekruid met hardnekkige tederheid.

De muziek gaat dan eens als een golf van passie, dan weer als een glimlach, als een terloops gegooide bekentenis: ja, het hart wankelt soms, ja, er zijn overbodige gedachten, maar toch keert alles altijd terug naar één naam. Zo'n liefde lijkt niet op een sprookje uit een boek, maar eerder op een voortdurende ruzie die toch eindigt in gelach en omhelzingen. Er is geen idealiteit in, maar wel het belangrijkste: het onmogelijke om je een einde voor te stellen zonder die ‘jij’.