感電

Hier draait alles om het gevoel dat het leven een nachtelijke snelweg is, waar niemand de route kent, maar waar de snelheid zo hoog is dat de wind alle gedachten uit je hoofd blaast. Het lied ruikt naar benzine, een verloren portemonnee en dwaze ruzies, die alleen maar nodig zijn om er later om te lachen, alsof het een pagina uit een stripverhaal is.

In elk refrein zit een zekere opwinding: geniet van het moment tot het einde, terwijl je hart nog steeds klopt bij elke slag. In elke couplet wordt de spot gedreven met saaie regels en is er de zekerheid dat zelfs in de meest absurde nacht een vonkje te vinden is. Er zijn hier geen eeuwige beloften, maar wel het verlangen om als een bliksemflits te vliegen en de lichte seconden te grijpen voordat ze verdwijnen. En in deze waanzin schuilt iets echt eerlijks: niet plannen, niet achterom kijken, maar gewoon samen de weg afleggen, tot het uiterste.