Quieres Autodestruirte Conmigo?

Het is net een film over een ontsnapping die halverwege vastloopt: de personages zijn hun eigen vermomming beu, maar blijven hun rol spelen. In dit ritme zijn vermoeidheid en uitdaging tegelijkertijd aanwezig: de oude huid afwerpen, zoals een slang, om zich tenminste even levend te voelen. De woorden klinken als een liefdesverklaring aan zelfsabotage: alles vernietigen op het hoogtepunt van het applaus, vallen, maar op je voeten terechtkomen, omdat het anders te saai is. En ergens tussen de regels door klinkt een stille uitnodiging: “Laten we onszelf samen vernietigen, zodat we tenminste iets hebben om aan terug te denken.”