Ferma A Guardare

Liefde als een schattige natuurramp: eerst lijkt het alsof je gewoon aan de kant kunt blijven staan, niet nat kunt worden, kunt wachten tot het over is. Maar toen opeens ogen zo zwart als de nachthemel, stappen op de trap, en alles was al verdronken. De geluiden hier lijken gemaakt van twijfel en schuld, ze trillen een beetje, alsof van de kou, maar laten niet los. Elk woord ruikt naar nat asfalt bij Navigli en naar ongedronken wijn, die wijn waarbij gesprekken over "liefde" bijna klinken als een toost en over "toekomst" als een grap. Tussen terughoudendheid en openhartigheid hangt een dunne lucht waarin excuses, kussen en de dwaze hoop blijven hangen dat het de volgende keer anders zal gaan.