La Tortura

De liefde ging, zoals altijd, niet volgens plan: te veel trots, te weinig brood en te veel woorden in plaats van daden. Alles lijkt eerlijk, fouten worden toegegeven, geloften klinken oprecht, maar de vermoeidheid in de stem is al sterker dan de passie. De muziek sleept je mee als een dans tussen koppigheid en spijt, waar elke stap vooruit een zucht achteruit wordt. In elk akkoord voel je dat ene "ay amor", wanneer de geest alles begrijpt, maar het hart nog steeds twijfelt. Een mix van pijn, flamenco en zachte sarcasme, als een gesprek tussen exen die te goed weten waar het pijn doet. En hoewel het afscheid luid klinkt, blijft toch het gevoel dat niemand echt weg is.