Voices

Soms lijkt het alsof herinneringen een slechte gewoonte zijn. Je bent verhuisd, hebt je haar gekleurd, zelfs nieuw servies gekocht, maar als je met je lepel tegen je kopje tikt, hoor je weer haar stem. Het lijkt allemaal nieuw, maar om de een of andere reden hoor je in elke stilte de oude ‘jij’.

In het lied trilt de lucht van onuitgesprokenheid: de vlucht uit het verleden verandert in een marathon in een cirkel, waarbij de finish bij diezelfde deur is die je gezworen had niet te openen. De stem klinkt alsof ze uit een droom komt - zacht, maar obsessief, als een innerlijke echo die je niet kunt uitschakelen. En het lijkt alsof hij niet over liefde zingt, maar over de onmogelijkheid om echt te vergeten, terwijl binnenin nog steeds iemands stem klinkt.