FDT

Het ruikt naar betonstof en goedkope parfum van overwinning. In de lucht hangt rook, het geluid van motoren en een ietwat schorre stem, zelfverzekerd alsof hij de waarde van elke zin kent. Hier wachten ze niet op een kans - ze grijpen die met veel lawaai, met een vonk onder hun schoenzolen. En ook al zijn er overal jaloerse gezichten die kopiëren maar niet voelen - het verschil is zelfs in de stilte hoorbaar.

Er zit te veel waarheid in deze rijmpjes om niet te geloven. Straatfilosofie op beats - ruw, brutaal, met een vleugje vermoeidheid en eigen grootsheid. Niet over dromen, maar over hoe je uit het slijk een stijl kunt creëren. En terwijl anderen discussiëren over wie talent heeft en wie nep is, maken ze hier gewoon lawaai - echt, met wortels, met passie en zonder excuses.