Next Summer

Het klinkt als een brief die niet is verstuurd - te eerlijk om er later spijt van te krijgen. Een stem tussen sarcasme en weemoed, waar de wrok te moe is om luid te zijn en is veranderd in een zacht ‘oké, we zullen wel zien’. Het gaat hier niet om drama - het gaat om die fase waarin de pijn is blijven hangen, maar zelfspot redding biedt.

In het refrein - zoete wraak, verpakt in popmelancholie: laat iemand anders het hart breken, en naast je blijft, zoals altijd, degene die niet is vergeten. Een beetje bitterheid, een beetje glitter, en nu klinkt de pijn als een hit - want soms ontstaat het mooiste gevoel uit de puinhopen van wat ‘bijna voor altijd’ was.