Mr. Ocho

De nacht ruikt naar benzine en bankbiljetten, en een stem lijkt rechtstreeks in je oor te fluisteren: opzichtige sympathie, afgeschuurde maskers en valse glimlachen horen niet thuis in deze buurt. Hier is eerlijkheid geen luxe, maar een uitgekiende gewoonte: niet doen alsof, niet vleien, niet hypocriet glimlachen. Koude humor en warme grofheid zijn met elkaar verweven, als veters aan schoenen - praktisch en met een vleugje brutaliteit.

Succes wordt niet gemeten in likes, maar in het aantal doorgebrachte nachten en het vermogen om niet verdwaald te raken in het licht van de kroonluchters. Luxe kamers, stapels geld en de gewoonte om goed op te letten - alles is dichtbij, maar de band met de straat blijft sterker dan welke creditcard dan ook. De ironie is dat de adviezen van volwassenen nu klinken als ruis uit een vorig leven, en dat je mentor hier je eigen weg is: streng en broederlijk. Het gevoel van verantwoordelijkheid en lichte vermoeidheid is als een warme sjaal op een koud plein: het beschermt je niet tegen de sneeuwstorm, maar verwarmt je wel een paar stappen lang.