Mood

Het ruikt naar een stoffige zomer en onafgemaakte berichten. Hetzelfde verhaal, waarin ‘zij al een nieuwe heeft’, maar de gewoonte om de verkeerde afslag te nemen nog sterker is. Het lijkt allemaal voorbij, maar in haar hoofd blijft het oude liedje ronddraaien, als een versleten plaat waarop de krassen luider klinken dan de melodie.

Hij lijkt een grapje te maken, maar elke zin is als zout op een verse wond. Sarcasme in plaats van tederheid, kou in plaats van antwoorden. Bijen, honing, ‘slechte bui’ - alles is door elkaar geroerd in één glas, waar zoet en bitter niet meer te onderscheiden zijn. En terwijl zij danst met een nieuwe, klinkt ergens nog steeds de echo van het oude nous, dat niemand heeft verwijderd.