タイムパラドックス

Het is alsof er vanuit de toekomst naar het heden wordt geschreven: woorden kijken voorzichtig in iemands zakken, halen daar stukjes hoop uit en stoppen er een klein toverwoord voor slechte tijden terug in. Het klinkt als een geruststellende fluisterende belofte - dat op een dag, wanneer het bijzonder moeilijk wordt, deze onzichtbare draad van warmte toch zal reiken en ten minste één pijn zal wegvegen.

Muziek is hier als een geopende envelop met opgedroogde inkt. Geheimen die je niet alleen kunt gebruiken, worden een stille verbintenis tussen twee mensen, het verleden en het heden. Het klinkt als een herinnering: zelfs de meest tedere magie heeft zijn eigen instructie - “stop het in je zak, vergeet het niet, haal het tevoorschijn wanneer het nodig is”. En je wilt geloven dat wanneer de tijd daar is, het zal werken.