Deine Schuld

In eerste instantie lijkt het alsof dit een verhaal is over weer een drama tussen twee vermoeide harten, maar hoe verder je leest, hoe duidelijker het wordt: dit gaat niet over ruzie, maar over bevrijding. Een holle beat, alsof er voetstappen door een lege hal klinken, en een stem die niet meer vraagt, maar constateert. Het was zwaar, het was pijnlijk, er waren te veel fouten van anderen op mijn schouders. Nu, in plaats van het gebruikelijke ‘sorry’, voel ik de koude lucht op mijn blote huid.

Er zit een soort eerlijkheid in dit nummer, die zelfs pijn doet. Alsof je de sleutels op tafel legt en weggaat zonder de deur dicht te slaan. Alsof je toegeeft: “Ja, alles is kapot”, maar zonder het gebruikelijke drama, en met een licht, zelfs vreemd warm gevoel van opluchting. De muziek klinkt alsof de wonden nog steeds pijn doen, maar al aan het genezen zijn, en de wrok plaatsmaakt voor een rustige ademhaling.