踊り子

Soms gedraagt het verleden zich als een vergeten voorwerp in de zak van een oude jas: het lijkt ergens ver weg achtergelaten, maar dan wordt het plotseling ontdekt en is het onmogelijk om te doen alsof het er niet is. Gedachten keren steeds weer terug, als een plaat, en je wilt steeds een variant bedenken van ‘wat als...’.

In het lied klinkt dit eindeloze ‘even een beetje terugspoelen’. Maar ondanks alle nostalgie blijft er een vreemd gevoel van standvastigheid: alsof, zelfs als de tijd weer terugdraait, het belangrijkste toch in je handen blijft: liefde, die niet verdwijnt, maar alleen van vorm verandert. En dan wordt herhaling geen valstrik, maar een manier om je ervan te verzekeren: wat er ook gebeurt, de kern blijft altijd hetzelfde.