愛を伝えたいだとか

Dit ochtendbeeld is een beetje te gezond: de zon schijnt door de bewegende gordijnen, je haar zit een beetje in de war, het ei is gebarsten in de pan, maar het smaakt toch lekker. De dag belooft heel gewoon te worden, en dat betekent dat het al niet slecht is. Tegen de achtergrond van deze alledaagsheid lijken dromen belachelijk mooi: dansen met een roos in je hand, ‘ik hou van je’ zeggen op een manier die niet ordinair klinkt, maar oprecht.

Maar de realiteit herinnert ons hardnekkig aan zichzelf: een vettig T-shirt, een spijkerbroek, een bank waarin je gemakkelijk verdrinkt in je eigen gedachten. Het lijkt alsof je die ‘ideale man uit de film’ wilt zijn, maar dan herinner je je dat niemand geïnteresseerd is in perfectie. En meteen voel je je beter: je kunt blijven wie je bent: onhandig, grappig, een beetje sentimenteel. Het belangrijkste zijn immers niet de rozen en kaarsen, maar de ontmoeting bij zonsondergang, wanneer zelfs de meest gewone dag een geschenk wordt.