Dopamine

Liefde is hier als een speedrun - op de verkeerde weghelft, zonder koplampen, met de muziek op maximaal. Alles rommelt, flitst en brandt - maar juist in deze gevaarlijke snelheid ontstaat een gevoel dat zo levendig is als een vonk van metaal dat op beton slaat. De herinnering flitst steeds weer beelden op: de tuin waar de enige "ta" roos verwelkte, handen, de geur van zout, kruimels van een hart in mozaïekvorm. En ergens tussen de rook en het licht uit de tunnel verschijnt ze weer - de dosis, de verslaving, dopamine in menselijke vorm. Elke regel is als een bekentenis, uitgesproken met een zucht, zonder hoop op antwoord. Alles is al verloren, maar het klopt nog steeds. En zolang het ritme klinkt, kun je je een beetje gek, een beetje levendig voelen - althans tot het einde van het nummer. Componist: Racy Componist: Saan Tekstschrijver: 1D1R