Down

Wanneer het hart besluit te staken en het hoofd een overlevingsconferentie houdt. Alles lijkt volgens plan te gaan: koffie, werk, stories. Alleen de achtergrondgeluiden leken gedempt, en zelfs de kat, die brutale psycholoog zonder vergunning, spint om de een of andere reden niet. In het nummer is dat gevoel te horen dat je hebt als de liefde al uit productie is, maar de restjes nog rondzwerven in het magazijn van emoties. Het klinkt als een herinnering die niet wil weggaan: een beetje drama, een beetje dansvloer, waar de ziel beweegt in plaats van het lichaam, omdat het lichaam er gewoon geen zin in heeft. Daar is de pijn niet theatraal, maar huiselijk – stil, kleverig als regen die valt zonder cathartisch effect. En ergens tussen "vergeet" en "wat als" klinkt het hart weer, dat gezworen had niet meer te reageren op onbekende nummers.