Untungnya, Hidup Harus Tetap Berjalan

Soms slaat het leven je de grond onder de voeten weg en lijkt het alsof het genoeg is geweest, alsof je moe bent van het draaien aan het rad van het lot. Maar dan gaat er een jaar voorbij en plotseling merk je dat de grond weer stevig is, je ademhaling rustig is en je hart geen pijn meer doet, maar gewoon stil en dankbaar klopt. Het is toch maar goed dat de wereld niet is gestopt toen je zo graag uit het spel wilde stappen.

In dit liedje gaat het om die nasmaak van stormen, wanneer de schreeuwen, de wrok en de zinloze ‘waarom’-vragen achter je liggen. Er blijft alleen een lichte zucht: ‘gelukkig heb ik niet opgegeven’. Want soms komen wonderen niet op het juiste moment, maar later. Wanneer je al hebt geleerd te wachten.