Satu Bulan

Het lijkt nog maar een maand geleden, maar het voelt al als een ander leven. Bij sommigen is de ademhaling gelijkmatig, zijn er nieuwe gewoonten, een lichte glimlach zonder inspanning. En bij de ander is het die periode waarin de stilte luider klinkt dan liedjes, en zelfs de geur van een vreemd overhemd het laatste bewijs lijkt dat dit alles echt is geweest. De wereld is verdeeld in "jij die het wel kon" en "degene die nog steeds de correspondentie herleest". En toch zit er in dit verdriet een zekere zachtheid. Alsof het hart niet breekt, maar netjes leert loslaten. In de hoop dat ze daar, aan de andere kant van het onverschillige "alles is goed", nog even zullen wachten - niet te snel iets nieuws beginnen. Laat ze tenminste een beetje minder haasten.