$O$

Het ruikt naar zweet, kruimels van het podium en een lichte wanhoop van degenen die te lang naar hun droom hebben gestreefd en vervolgens beseften dat daar ook kassa's werken. Alles lijkt volgens plan te verlopen: het podium, het licht, het applaus. Alleen klinkt er van binnen iets over ‘commercie’ en over hoe je gewoon je eigen ding wilt doen - zonder bonnetjes, zonder verwachtingen van anderen. Maar het leven is geen ruilhandel. Soms moet je een liedje verkopen om later een cadeau voor je moeder te kunnen kopen. En ja, dat is een beetje gênant, een beetje triest, maar wel eerlijk - want in al dat lawaai klinkt nog steeds de poging om mooi te overleven.