für immer jung

De nacht ruikt naar vrijheid en iets bitterzoets - zoals de lucht na de regen, waarin de restanten van gisteren zijn opgelost. De tijd vliegt door je vingers, als as, en hoe harder je hem vasthoudt, hoe sneller hij wegglijdt. Alles lijkt tegelijkertijd levend en vluchtig: gelach, licht in het raam, een aanraking, de echo van een stem in de telefoon die er niet meer zal zijn.

En toch schuilt er in deze kwetsbaarheid een vreemde rust. Zolang het brandt, was het er. Zolang het pijn doet, leeft het. En als geluk slechts geleend is, laat het dan tenminste een moment langer duren dan de nacht. Want soms past de eeuwigheid in één kort ‘nu’.