Finally

Soms lijkt de weg naar je droom niet op een trap naar boven, maar op een brandladder naar beneden - met gekrijs, blauwe plekken en een paar verloren illusies. Maar dan blijkt ineens dat je juist daardoor je ware zelf vindt. Het lied klinkt als het moment waarop het geluid in je hoofd eindelijk verstomt en je je hart hoort kloppen, niet uit angst, maar uit trots. Hier is geen sprake van heldendom - alleen eerlijke vermoeidheid en het stille geluk van iemand die eindelijk kon worden wie hij beloofde te zijn. Zelfs als je eerst de slechtste versie van jezelf moest zijn om de beste te kunnen worden.