Remember Who I Was

Soms moet je met je gezicht in de modder vallen om eindelijk de hemel te kunnen zien. Dit lied gaat niet over berouw, maar over het ontwaken na een lange slaap, waarin alles goed leek, totdat het pijn begon te doen. Hierin zit zowel de bitterheid van je eigen domheid als een vreemde opluchting dat pijn nog steeds een teken van leven is. Het klinkt als een gesprek met jezelf, waarin in plaats van beschuldigingen een bekentenis komt: ja, ik heb het verprutst, maar nu weet ik tenminste wie ik ben als ik in de spiegel kijk. En misschien wil je voor het eerst sinds lange tijd dat gezicht niet verbergen, maar gewoon accepteren.