Zakazany owoc

Een dikke, grappige wervelwind van luide riffs en schorre heilige rebellie - alsof iemand besloot om in de garage een verboden cocktail van techno, metal en schorre hiphop te mixen en die vervolgens op hoog vuur van een drummachine te roosteren. De zang verscheurt het plaatje in stukken: nu eens demonisch gelach, dan weer een bekentenis in hoge tonen, dan weer een grove grap die tegelijkertijd grappig en een beetje ongemakkelijk is. Herhalingen van zinnen - als een bezwering die je niet laat slapen en waardoor je hoofd op het ritme begint te bonken.

Hier heersen verboden en verleidingen: “hard en zacht”, “verboden vrucht”, scènes waarin de priester zijn soutane uittrekt en uitnodigt om te dansen - het lijkt allemaal een karikaturale kermis van religieuze onrust. Van binnen zit er bijtende ironie ten opzichte van andermans zeden: met verboden probeert men te heersen, maar beneden, in de garage, draait een andere cultus - luider, grover, eerlijker. En in dit conflict is een bijna kinderlijke opgewektheid te horen - ja, je mag schelden, je mag grappen maken op het randje, het belangrijkste is dat je het ritme niet verliest.

Een vurig, licht provocerend dagboek van nachtelijke dromen: na het eerste couplet blijft het gevoel hangen dat ergens achter je een gloeiend hete draak de lambada danst, en op het podium een carnaval van gewonde engelen en clowns. De muziek lijkt te knipogen en fluistert: geloof niet meer in al die instructies, zet de beat aan en kijk wie er komt dansen.