Небо в алмазах

Een stil wonder onder de dekens. Rondom je heen is er een warm licht, alsof iemand poedersuiker van sterren over de hemel heeft gestrooid. Een stem fluistert zachtjes over de eeuwigheid, maar niet die van filosofie en verdriet, maar die van melk, kindertijd en een nieuwe ochtend. Hier is geluk niet luidruchtig, maar stil, bijna als een slaapliedje. Het ademt naast je, streelt je haar, zingt over engelen en dromen die gehoorzaam wegvliegen als je je ogen sluit. De wereld wordt even eenvoudig: de hemel in diamanten, het hart in je handpalmen, en alles in de wereld is voor één ding: ‘mijn zoontje’.